از زمانی که وارد دنیای خبر و اطلاع‌رسانی شدم، جدا از خودآموزی‌هایی که برای درک بهتر محیط کارم و هموار کردن مسیر پیشرفت شغلی‌ام گذراندم، از گفت‌وگوها و بحث‌های نیوزروم چیزهای زیادی آموختم. البته هرگز نمی‌توانم عنوان “ژورنالیست” را برای خودم به کار ببرم.

علاقه‌ام به خبرنگاری از سال‌های نوجوانی و روزهایی شروع شد که فیلم‌های زیادی می‌دیدم؛ آثاری مانند “همشهری کین”، “نفوذی”، “شب‌بخیر و موفق باشید”، “زودیاک” و … . برای من، خبرنگاران جذاب‌تر از ابرقهرمانان بودند (به جز بتمن). صحبت از حقیقت یا افشای دروغ‌ها، گزارش فساد دولتی، افشاگری و رمزگشایی برایم هیجان‌انگیزتر از آنچه در “سریع و خشمگین” می‌دیدم، بود.

واژه کلیدی که این روزها احساس می‌کنم در طوفان اطلاعات شبکه‌های اجتماعی فراموش شده است، “ارزش خبری” است. یادم باشد بعداً مطلبی هم بنویسم درباره اینکه آدم ارزشمندی نیستم، ولی دلم برای ارزش‌ها تنگ شده است!

در عصر جدید، رسانه‌ها دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده‌اند. با ظهور اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، شیوه‌های تولید و مصرف اخبار به کلی متحول شده است. اکنون هر فردی می‌تواند به یک منبع خبری تبدیل شود و اطلاعات به سرعت در سراسر جهان منتشر می‌شود. این تغییرات، هرچند فرصت‌های بی‌نظیری برای دسترسی به اطلاعات فراهم کرده‌اند، اما چالش‌هایی نظیر انتشار اخبار جعلی و کاهش اعتماد عمومی به رسانه‌ها را نیز به همراه داشته‌اند.

برگردیم به واژه کلیدی “ارزش خبری”. زمانی به دانشجویان خبرنگاری می‌گفتند که در هر خبر باید به دنبال پاسخ شش سؤال باشند: چه کسی؟ چه چیزی؟ کجا؟ کی؟ چرا؟ چگونه؟ این راهنمای خوبی برای کسی است که می‌خواهد خبرنگاری را شروع کند. اما امروزه به ندرت می‌توانید خبری بخوانید و جواب این سؤال‌ها را در آن بیابید. نشانه‌های موفقیت در دنیای رسانه‌های اجتماعی با تعداد بازدیدکنندگان، لایک‌ها و واکنش‌ها، با رسالت خبررسانی تضاد زیادی پیدا کرده است. سازمان‌های خبری نیز کمابیش در دام این اعداد و ارقام مجازی افتاده‌اند و این موضوع باعث سرخوردگی بسیاری از خبرنگاران در سال‌های اخیر شده است. البته، کسانی که با حفظ سمت روزنامه‌نگاری، علاقه دارند در دنیای مجازی بیشتر شناخته شوند، کم نیستند.

تغییر و تحول رسانه واقعیتی ناگزیر است و من اتفاقاً از طرفداران پیشرفت و فناوری در رسانه‌های جدید هستم. اما دلم برای ژورنالیست‌های قهرمان در فیلم‌هایی که اشاره کردم، تنگ می‌شود و به‌ویژه در رسانه‌های فارسی کمتر مشابه‌شان را می‌یابم. اگر شما راه‌حل، ایده یا نظری دارید، خوشحال می‌شوم بشنوم.